Jarenlang heb ik gezocht naar de beste oplossing voor mijn menstruatie.
De pil dan maar? Met een spiraal wordt het alleen maar heftiger. Als ik nou maar niet ongesteld word op vakantie.
Nee, voor mij het liefst zo min mogelijk gedoe met tampons, maandverband, mooncups. Deze keer toch maar niet doorslikken?
Om 5 uur opstaan, met de trein naar het werk, met heftige kramp en koppijn.
Waarom niet? Iedereen doet het toch? Bovendien is mijn baas een machine, aan haar merk je nooit iets en als ik hierover mijn mond opentrek word mijn contract misschien niet verlengd.
In onze maatschappij is het beter niet te veel stil te staan bij je menstruatie en de rest van je cyclus. Als je denkt: en waarom is dat überhaupt nodig? Ja, dat is dus precies mijn punt. Wij, mensen met een cyclus, weten helemaal niet wat de voordelen zijn van het leven naar je cyclus. Wij hebben nooit een kans gekregen om te onderzoeken hoe het voelt om de heftigste dag van je menstruatie te zeggen: “jongens, ik ben vandaag te vinden op de bank in mijn ochtendjas en een goede serie, joe!” of om tijdens je PMS je woede te gebruiken in plaats van te onderdrukken, omdat je een lieve brave vrouw bent.
Nee, al vanaf de middelbare school ben ik bezig mijn menstruatie te verstoppen en niet te praten over mijn cyclus. Zo veel mogelijk wassen en doorlekkend naar huis fietsen in mijn regenjas zonder regen, mocht iemand toch wat zien.
Verrassing minirok! Vandaag heeft je baarmoeder besloten haar endometrium los te laten. Heb jij misschien een tampon mee? Jij dan? Ja, inlegkruisje, ook goed. Rode streepjes wegpoetsen op mijn blote benen in het toilet van het restaurant en doen alsof er niks aan de hand is.
Goed, we hebben allemaal dit soort verhalen. So what? Uuuuh, moet ik accepteren dat de pil het langste en grootste experiment is dat ooit heeft plaatsgevonden? Moet ik accepteren dat ik niet serieus genomen word, omdat ik “zeker ongesteld ben” (insert annoying stem van familielid, collega, etc)? Moet ik accepteren dat vrouwen bij de huisarts en gyneacoloog minder snel diagnoses krijgen en daardoor niet de behandeling krijgen die ze verdienen (om nog te zwijgen over de Surinaamse, Marokkaanse of Turkse vrouw, die een nog zwaarder gevecht levert om gelijk behandeld te worden). Moet ik accepteren dat mijn menstruatiebloed gezien wordt als iets vies en iets wat je liever niet aanraken wil? Moet ik accepteren dat door het taboe dat rust op de vrouwelijke cyclus er veel te weinig onderzoek is gedaan? En zo kan ik nog even doorgaan. Nee, nee, nee, stampvoetend nee.
Een van de beste manieren die ik heb gevonden om naar mezelf te luisteren en mijn gevoelens eindelijk ook zelf serieus te nemen is door te luisteren naar mijn cyclus. Om juist alles wat ik voorheen genegeerd heb in het licht te stellen en ernaar te kijken. Wat is de consistentie van mijn bloed? Hoe voel ik mij voor mijn ovulatie? Oh, van dag 25 t/m 28 heb ik pijnlijke borsten, wat is de oorzaak daarvan en kan ik daar iets aan doen? Hierdoor ervaar ik meer rust en begrip voor mezelf, ik voel mij prettiger in mijn lijf en ik weet dat de minder prettige momenten ook weer voorbij gaan. Verder kan ik mijn cyclus en hormonen inmiddels ondersteunen met de kruiden en natuurlijke medicijnen die mijn lichaam nodig hebben. Dit laatste was ook niet mogelijk geweest zonder mijn cyclus dieper te leren kennen.
Nu ben ik zover in het begrijpen dat mijn menstruatie geen oplossing nodig heeft, nee, onze kijk op menstruatie en de vrouwelijke cyclus heeft een extreme makeover nodig. Ik leef immers altijd met deze cyclus of ik wil of niet, dan kunnen we maar beter vriendjes zijn.
Ps. Dit artikel is geschreven op dag 22 van mijn cyclus, ook wel de herfst of heks fase genoemd (saying yes to channeling the anger constructively). Wil je meer weten over je cyclus en hoe je je cyclus kunt gebruiken als kracht in plaats van vloek? Schrijf je in voor mijn e-maillist en ontvang gratis de Cyclusgids.
Comments